Zakupy

Co można napisać jak się nic nie dzieje. Idą święta więc każdy sprząta, robi zakupy prezentów i jedzenia, gotuje.

Moje dzisiejsze zakupy były w równowadze. Kupiłam pyszne ogórki kiszone z wodą, bo miałam własny pojemnik. Kupiłam też kapustę kiszoną, choć wyglądała dziwnie. Była blada, błyszcząca i nie wyglądała na ukiszoną jakimkolwiek sposobem. W domu sprawdziłam smak. Nie nadaje się do niczego, nawet groch tego nie zamaskuje. Ktoś ją siekał w niszczarce, miała niewielkie kawałki. Do wyrzucenia. Obie rzeczy kupiłam u jednego sprzedawcy. Jeden do zera. Jutro kupię kolejną kapustę gdzie indziej.

Miałam kupić mięso do upieczenia, ale się rozmyśliłam. Pierwszy raz byłam w takim sklepie. Nikt mnie nie znał, ale panią przede mną już tak. Okazało się, że znajoma klientka dawno nie robiła zakupów. Na pytanie dlaczego odpowiedziała, że żywiła się sztucznie. Każdy pomyślał o jakiejś sondzie albo czymś gorszym, a pani powiedziała, że jadła sajgonki i takie tam. Ciekawe, bo sama kupiła mięso mielone dla syna, który lubił i miał przyjść. A w sajgonkach to nie ma mielonego mięsa? To wszystko jest sztuczne. Potem zobaczyłam filet z piersi kurczaka na wadze. Miał prawie kg. To ile kg miał cały kurczak? Kiedyś filet miał pół kg, a teraz sprzedają nam potwory giganty. Normalny kurczak tyle nie waży, nawet nastrzykany wodą.

Jak mi przejdzie obrzydzenie to może jeszcze coś kupię.

Ptaki dzisiaj leciały tuż przed 15. Było ich zdecydowanie mniej. Nie sposób przegapić ich przelotu, bo skrzeczą i robią hałas. Gdy tak się zastanawiałam znowu, gdzie one lecą to kilkanaście się zatrzymało i usiadło na drzewie. Siedziały tak do zmroku, czyli do prawie 16.

Ptaki lecą z zachodu na wschód, czyli zostawiają dobrobyt i lecą do biedy. Co im każe to robić. One coś czują, ale nie wiadomo co.

A potem powaliła mnie ta reklama. Jak można podarować komuś radość? I z czego, z cukru, z popsutych zębów. Radość się czuje albo nie. Nie można sobie jej kupić. Reklama do niczego, nie zachęca, odstręcza.

Dzisiaj rozmawiałam z kilkoma osobami, ale one nie lubią świąt. Nikt na nie nie czeka. Po co? Dzieci wszystko mają, więc jest problem z prezentami. Trzeba siedzieć z rodziną przy stole i gadać o niczym lub wszystkim. Jakie to męczące ;( A kiedyś czekało się na święta. W świecie, w którym o wszystko było trudno, dzieci czekały na czekolady, pomarańcze, czapki i szaliki, może książki i zabawki. Jadło się orzechy na bieżąco łupane, piło kompot z suszu, jadło się mnóstwo słodyczy, które były ukrywane.

Teraz wiadomo, że nie ma Mikołaja, to wymysł tego co sprzedaje radość. Choinki to wymysł germański, a tradycja wcale nie wiekowa. No i z czego tu się cieszyć?

Cieszyć to się trzeba z tego, że siedzimy wszyscy przy jednym stole, żyjemy, jesteśmy zdrowi. Telefony nie dzwonią więc można spokojnie porozmawiać z rodziną. Bo to święta rodzinne. Jedzenie jest drugorzędne, bo jest pretekstem do spotkania. Od dobrobytu ludziom się w głowach poprzewracało – tak mówiła moja babcia dawno temu. Zawsze wyjeżdżałam w góry na narty w drugi dzień świąt. Był taki pociąg do Zakopanego o 21. Wracaliśmy w Nowy rok. Wszyscy byli szczęśliwi.

Czas szybko ucieka, ludzie odchodzą. Jak będą wyglądały święta w rodzinach zmarłych górników? Coś o tym wiem, bo mój wujek zmarł 24 grudnia. Wszystko staje się nieważne.

I minął pierwszy dzień zimy. Najkrótszy dzień w roku, zwany przesileniem zimowym. W większości kultur ten dzień był okazją do świętowania narodzin Słońca.

Jutro dzień będzie dłuższy. Słońca będzie coraz więcej i będzie rozjaśniało mroki.

A swoją drogą to dlaczego moje fotki są takie niewyraźne, a fotki z Marsa są idealne? Do rozważenia.

We wrześniu ;)