Zadzwoniła dzisiaj koleżanka z pytaniem co robię. Czytam, odpowiedziałam. A co? Platona. Nie jesteś w szkole, po co to czytasz?
Jak to inni wiedzą co powinniśmy robić a czego nie. Taki czas.
W tym pustym świecie lubię poczytać mądrych ludzi. To jest piękny język, którego brakuje w tych czasach.
Czytanie tylko 6 minut dziennie obniża poziom stresu – naukowo udowodniono. Robiono badania z innymi rzeczami, jak np. sport, taniec itp. i nic nie działa tak dobrze jak czytanie. Można mieć jedną książkę i ją ciągle czytać, albo czytać w necie. Wystarczy skupić się na czymś innym, a czytanie zmusza do przekierowania uwagi na coś innego.
Z moim ojcem jest tak, że stracił radość życia i dlatego miał zawał. Nie miał żadnych innych jawnych schorzeń wg wytycznych who.
Rodzice zawsze jedzą razem i to samo, ale tylko ojciec ma zapchane tętnice.
W sprawie przyczyn chorób serca nie myliła się Louise Hay, Lise Bourbeau czy Kurt Tepperwein.
Ważne, że ojciec przeżył. I co dalej, oprócz masy tabletek? Musi teraz znaleźć w sobie nową radość życia, coś co go ucieszy, coś go zainteresuje.
A on skupia się na wszystkim co mu z życia odpadło. Nie będzie już jeździł samochodem, jest zdany na innych. Nie pojedzie już na ryby, bo nikt inny z nim nie będzie siedział na brzegu wody. Nie ma siły. Gdy odkręcał słoik to zwichnął rękę. Wszystko co robi go dołuje. Jest innym człowiekiem.
Musi znaleźć nowy sens życia. Wszystko zaczyna się w głowie. Ale jak ma pracować głowa skoro ciało jest słabe?
Trzeba znaleźć w sobie powód do życia. Człowiek to nie tylko ciało, ale i Duch. Ciało i duch mają swoje potrzeby. Skoro ciało go nie słucha to trzeba się skupić na potrzebach duchowych. Duch bez pokarmu głoduje i cierpi. Więc człowiek musi znaleźć coś dla siebie, żeby zaspokoić ten głód. Duch lubi kontakt z naturą, czytanie książek, uprawianie sztuki,, koncerty, wystawy, podróże, ale też zabawa, czy spacery. Wszystko jest dobre, co wprowadza w dobry nastrój.
Podobno przez sztukę łączymy się z innym wymiarem.
Uniwersalnym lekarstwem jest modlitwa i medytacja, a także inne praktyki duchowe. Tylko ktoś, kto nigdy tego nie robił ma problem.
Mój ojciec w żaden sposób nie jest kreatywny. Przynajmniej do tej pory taki nie był. Czy kobietom jest łatwiej? Chyba tak. Trzeba zrozumieć swoje ograniczenia i znaleźć coś nowego. Tylko wtedy człowiek przeżyje.
Przecież każdy jest kreatywny, bo tworzy swoje własne życie i świat wokół siebie. Dzieje się tak, choć nie każdy zdaje sobie z tego sprawę. Jeśli myślisz o sobie źle, że niczego nie możesz, że nic dobrego cię nie czeka to tak będzie. To twoja kreacja. Najgorzej to doradzać rodzinie. Mogę inspirować, ale nie zrobię nic za nikogo.
Jeden z guru od biznesu, przedsiębiorczości i kreatywności, Josh Kaufman, autor bestselerów, pisze, że nową umiejętność każdy człowiek jest w stanie opanować w ciągu 20 godzin. Tu jego strona joshkaufman
Jest wiele jego wykładów i tłumaczeń książek. Tylko, że to wszystko adresowane jest do młodych zagubionych ludzi. Czy stary schorowany człowiek potrzebuje kolejnej umiejętności, która go nie cieszy.
Przecież ojciec nie zacznie pisać bloga, nie nauczy się żonglować, nie zacznie czytać książek z listy 100, jak mu nie starcza sił na przeczytanie gazety.
Ma co prawda kilka dań popisowych, ale go to już nie cieszy. Sabotuje wszystko. Nawet remont go nie cieszy, bo nie chce się na miesiąc przenieść do innego domu.
Czy starym ludziom nic się nie należy? Powinni dostawać najlepsze rzeczy, bo zasługują. A oni godzą się na minimum. Nawet u lekarza w szpitalu traktują ich poniżej godności ludzkiej.
A może trzeba zacząć od małych rzeczy, czyli szukać radości we wszystkim.
Poranek: pomyśl jak to dobrze, że się obudziłem, jestem wdzięczny za kolejny dzień i uśmiech.
A potem znajdywać w każdym zdarzeniu coś pozytywnego. Dla chorego zrobienie kilku kroków jest sukcesem. Trzeba to dostrzec i się nagradzać.
Gdy oglądasz komedię to się śmiej. Ojciec tego nie potrafi, bo nie lubi komedii. Nie pamiętam kiedy się uśmiechał ostatnio.
W życiu człowieka jest wiele powodów do radości, trzeba je tylko dostrzec.
Życie naprawdę jest piękne i jest w nim wiele dobrych rzeczy. Trzeba przestać zauważać miernotę, a dostrzegać piękno. Wtedy Duch będzie zadowolony i nakarmiony i znajdzie się powód do długiego życia.
artysta Daniel Merriam
Gdy wychodziłam dzisiaj z domu, w skrzynce było awizo. Listonosz informował mnie, że duży gabaryt nie zmieści się w euroskrzynce i muszę iść na pocztę, po 18 lub następnego dnia. Na logikę, skoro paczka jest duża to listonosz nawet jej nie wziął, więc musi być na poczcie. Akurat nikogo na poczcie nie było to weszłam. Pani długo szukała, bo podobno takie paczki idą z innej poczty. A jednak się udało. Paczka była. Pani mówi do mnie: ale Pani ma szczęście, paczka jest, a powinna być wieczorem i nie często się to zdarza. A mnie często się to zdarza. Bo ja tak mam. Mam szczęście, bo jestem szczęśliwa cokolwiek się wydarza. To taki stan umysłu, który nie zależy od jedzenia czy czegoś robienia. Taki mój wybór.
Przez pogaduszki z koleżanką nie umyłam 2 okien. Zrobię to jutro. Nie pali się. To ludzie są najważniejsi. To był radosny dzień.
Radość życia jest konieczna do długiego życia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz