Pająk, bułki, Imox

Sen z pająkiem. Krótki.

Byłam w pomieszczeniu, chyba w mojej sypialni. Ktoś coś odsunął i pokazał się pająk, który szybko pomaszerował pod łóżko. Wzdrygnęłam się. We śnie i w realu, bo się obudziłam. Ale nie otworzyłam oczu. Zorientowałam się, że to był sen i z powrotem zasnęłam. Nawet nie spojrzałam na zegarek.

Pająk to szczęście. W moim domu są pająki, a nie ma much. Coś za coś. Przyzwyczaiłam się. Nie wzdrygam się.

Jutro przychodzi fachowiec, więc musiałam się przygotować. Opróżniłam kilka szafek, żeby miał dobry dostęp. Jedni spędzili ten piękny dzień na opalaniu się, a ja w domu. Nie żałuję.

Postanowiłam w międzyczasie upiec bułki. Kupiłam drożdże, ale miałam je zużyć do racuchów. Nie ma racuchów są bułki. Pierwsze w życiu.

Użyłam mąki pszennej 550 i graham 1850. Wyszło 8 bułek. Jak zwykle wyszły dobre. Ciągle dziwi mnie, że własne pieczywo jest zawsze dobre w smaku i syte. Były na kolację. Gdybym miała je upiec na śniadanie to musiałabym wstać 2 godziny przed. Może ten pająk miał mnie zmusić do wstania ;)

Dziwnym zbiegiem okoliczności właśnie dzisiaj postanowiłam upiec coś nowego.

Wg kalendarza Tzolkin dzisiejszy dzień to 12 Imox – Krokodyl. tzolkin-online

To dobry dzień na robienie czegoś nowego. Energia tego Nagualu sprzyja wszystkiemu, co nietypowe, nowe i wyjątkowe. To czas na postawienie kroków w nowym miejscu, na dobry początek i oficjalną inicjację.

Ciekawe, bo w moim drzewie życia mam 2 Krokodyle 1 i 10 – i jako typowa Jedynka lubię i muszę robić wiele rzeczy na raz, interesuję się wszystkim, zaczynam ciągle coś nowego. Tak mam. Lubię te Krokodyle dni.

Patrząc jak rosną bułki, w międzyczasie uszyłam letnią spódnicę. Nic nowego, bo w swoim życiu uszyłam wiele spódnic, bluzek, sukienek. Nowością jest to, że uszyłam ją ręcznie. Wyjęłam maszynę, ale coś się zepsuło i dolna nitka nie chciała się przepleść z górną w materiale. Materiał jest wiotki, może to dlatego. Powinnam coś wyregulować, ale zapomniałam jak to się robi. Prościej było wziąć iglę i zszyć materiał ręcznie. Uprzednio wyprałam go, bo wszystko co przynoszę do domu piorę. Zszyłam boki, a górę zmarszczyłam i wszyłam w szeroką gumę. Nic specjalnego, bo to przecież letnia odzież. Nie podwinęłam dołu, jutro wyrównam nożyczkami. Nie ma też zamka błyskawicznego. Sama prostota. Materiał jest wyjątkowy. Nikt nie ma takiej spódnicy.

Myślałam o kobietach, które w zamierzchłych czasach szyły ubrania. Jakoś sobie radziły. Tylko jakie miały igły, przecież nie stalowe. Czy w jakimś muzeum są stare igły?

Dzień wypełniłam w 100%. Zrobiłam 2 nowe rzeczy. A przy okazji zrobiłam porządki w szafkach.

Ciekawe co na świecie pojawiło się nowego, inspirującego.