Mistrz i Małgorzata - cytaty

Wszystko jest ze sobą połączone. A zwłaszcza ludzie.

Jeśli znasz Newtona, to musiałeś słyszeć o Steinerze, Goethe, Berliozie, Schillerze i Bułhakowie. To jakby grupy wspólnych zainteresowań. Obojętnie, od którego zaczniesz, kto cię zainteresuje. Znasz jednego, a potem znasz wszystkich. Takie „potężne gromadki”.

Skoro pisałam o Bułhakowie to pora napisać o najważniejszym dziele jego życia, które zapewniło mu nieśmiertelność. To powieść „Mistrz i Małgorzata”. Pisał ją 12 lat. Oczywiście nie bez przerwy, bo zarabiał pisaniem artykułów, nowel itp. Przynajmniej raz ją spalił w całości. Powód - hejtowanie. Tak to opisał w tej powieści. Ale była mu przeznaczona sława, więc zacząć pisać od nowa.

A teraz pisarze piszą powieść za powieścią, a często to nie oni tylko wynajęci ludzie. I żaden z nich nie przejdzie do historii, bo piszą o małych rzeczach, złym językiem.

To są cytaty, które mnie urzekły. I ten cudowny język. Piękne :)

Część I

1. Nigdy nie rozmawiaj z nieznajomym

„ …skoro nie ma Boga, to kto kieruje życiem człowieka i w ogóle wszystkim, co się dzieje na świecie?”

„Nikt nie może przewidzieć, co będzie robił dzisiejszego wieczoru.”

Niby mamy wolną wolę, ale nie wiemy kiedy umrzemy.

2. Poncjusz Piłat

„chodzi za mną taki jeden z kozim pergaminem i bez przerwy pisze. Ale kiedyś zajrzałem mu do tego pergaminu i strach mnie zdjął. Nie mówiłem dosłownie nic z tego, co tam zostało napisane.”

„runie świątynia starej wiary i powstanie nowa świątynia prawdy.”

„Na świecie nie ma złych ludzi.”

„Człowiek wejdzie do królestwa prawdy i sprawiedliwości, w którym niepotrzebna już będzie władza.”

3. Dowód siódmy

„A może on nic nie mówił, może po prostu zasnąłem i to wszystko mi się przyśniło?”

Też nieraz tak mam.

4. Pogoń

„Ani konduktorki, ani pasażerów nie zdziwiło to, co było najdziwniejsze – nie to więc, że kot pakuje się do tramwaju, to byłoby jeszcze pół biedy, ale to, że zamierza zapłacić za bilet.”

Czy my żyjemy w dziwnym świecie?

„nagle doszedł bowiem do przekonania, że profesor niezawodnie musi znajdować się w domu numer 13, i to niewątpliwie w mieszkaniu pod 47”.

Często intuicja robi zmyłki. Czegoś jesteś pewny, a tu niespodzianka.

5. Co się zdarzyło w Gribojedowie

6. Schizofrenia, zgodnie z zapowiedzią

„Wystarczyło unieść głowę, spojrzeć ponad lampą w niebo, by zrozumieć, że noc minęła bezpowrotnie. … Na poetę nieubłaganie zwalał się dzień.”

Co za język :)

7. Fatalne mieszkanie

„I nagle, przed dwoma laty, w mieszkaniu zaczęły się dziać rzeczy niepojęte – jego mieszkańcy jeden po drugim znikali bez wieści.”

Czary ;)

8. Pojedynek profesora z poetą

„Wyspał się i był teraz znacznie spokojniejszy, umysł miał jaśniejszy.”

Tak działa sen.

9. Głupie dowcipy Korowiowa

„pieniądz lubi być liczony”

10. Wieści z Jałty

„Nie ma na świecie takiej hipnozy, żeby przerzucić człowieka o tysiąc kilometrów! A zatem Stiopie tylko się majaczy, że jest w Jałcie? Jemu może się oczywiście tak wydawać, ale czy milicji w Jałcie też się to tylko przywidziało?! O, nie, wybaczcie, takie rzeczy się nie zdarzają!... No dobrze, ale przecież oni stamtąd telegrafują.”

Zdarzają się jeszcze dziwniejsze rzeczy ;)

11. Rozdwojenie Iwana

„Nieboszczycy nie chadzają na spacery.”

„Człowiek jest śmiertelny i jak to ktoś słusznie powiedział, to, iż jest śmiertelny, okazuje się niespodziewanie.”

12. Czarna magia oraz jak ją zdemaskowano

„Ludzie są tylko ludźmi. Lubią pieniądze, ale przecież tak było zawsze... Ludzkość lubi pieniądze, z czegokolwiek byłyby zrobione, czy to ze skóry, czy z papieru, z brązu czy złota.”

„... magazyn zostanie zamknięty … dokładnie za minutę. Kobiety pospiesznie chwytały pantofle bez przymiarki.”

Nic się nie zmieniło, ludzie za darmo biorą wszystko, czy jest im to potrzebne czy nie. Kolejki przed otwarciem kolejnego bublosklepu są ogromne.

13. Pojawia się bohater

„Wczoraj na Patriarszych Prudach spotkał pan szatana.”

Z małej litery ;)

„Jestem mistrzem.”

Włożył czapeczkę z wyszytą literą M i już był mistrzem :) Tak o sobie myślał Bułhakow i jego 3 żona, która uszyła mu taką czapeczkę. Potem jest opis własnego życia.

„to był ogromny pokój, czternaście metrów...”

„Wstrząsnęła mną nie tyle jej uroda, ile niezwykła, niesłychana samotność malująca się w tych oczach.”

Bo z oczu można dużo wyczytać.

„i ja nagle i najzupełniej nieoczekiwanie zrozumiałem, że przez całe życie kochałem tę właśnie kobietę!”

Co za uczucie!

„Miłość dopadła nas tak, jak dopada człowieka w zaułku wyrastający spod ziemi morderca, i poraziła nas oboje od razu. Tak właśnie razi grom albo nóż bandyty! Ona zresztą utrzymywała później, że to nie było tak, że musieliśmy się kochać już od dawna, jeszcze się nie znając i zanim się jeszcze spotkaliśmy, i że ona żyła z innym mężczyzną... a ja, tam, wtedy... z tą, no, jakże jej...”

Bułhakow dostał amnezji i nie pamiętał imienia swojej 2 żony?!

„No więc ona mówiła, że wyszła tego dnia z bukietem żółtych kwiatów właśnie po to, bym ją wreszcie odnalazł, i gdyby tak się nie stało, otrułaby się, bo jej życie było pozbawione sensu.”

Tak czasem jest, że robimy coś po to, żeby zaistniało w naszym życiu przeznaczenie.

„Powróciłem do życia, trzymając oburącz moją powieść, i wtedy moje życie się skończyło.”

Czyżby wiedział, że za chwilę umrze? Podobnie jak Goethe, jednak on nie doczekał się wydania całego Fausta. Co ciekawe, ostatnie słowa Goethego to: „więcej światła”. A ostatnio pisałam jak umierał mąż znajomej, który odchodził i miał za dużo światła, oślepiało go i prosił o zgaszenie. To gdzie odchodził Goethe, że mu było ciemno?

„Idzie o to, że człowiek, który w głębi siebie nie kryje niespodzianki, z reguły nie bywa interesujący.”

„Od czasu do czasu popiół okazywał się silniejszy ode mnie, tłumił płomienie, ale walczyłem z nim i powieść ginęła, chociaż stawiała zaciekły opór.”

„Słowa ginęły wtedy dopiero, kiedy papier czerniał, w zapamiętaniu dobijałem je pogrzebaczem.”

14. Chwała kogutowi!

„człowiek ten to nie bukiecik fiołków”

15. Sen Nikanora Iwanowicza

„A wtedy nawiedził Nikanora Iwanowicza sen, u którego podłoża bez wątpienia legły jego dzisiejsze przeżycia.”

Bo większość snów jest takich, dla dobra naszej psychiki.

„Co ludzie mogą podrzucić? … dziecko, anonim, ulotkę, maszynę piekielną, diabli wiedzą co jeszcze, ale czterysta dolarów nigdy w życiu nikt nie podrzuci, takiego kretyna nie ma na świecie.”

Podrzucić można wszystko i człowieka umoczyć.

„Konferansjer wpatrzył się Kanawkinowi w oczy i Nikanorowi Iwanowiczowi wydało się nawet, że trysnęły z tych oczu promienie przeszywające obywatela Kanawkina na wylot niczym promienie rentgenowskie. Widownia przestała oddychać.

- Wierzę! - zawołał wreszcie aktor i przygasił wzrok. - Wierzę!

Te oczy nie kłamią! Ile to już razy powtarzałem wam przecież, że wasz podstawowy błąd polega na tym, iż nie doceniacie znaczenia oczu człowieka. Zrozumcie, że język może ukryć prawdę, ale oczy – nigdy! Ktoś wam zadaje niespodziewane pytanie, nie zdradzacie się nawet drgnieniem, błyskawicznie bierzecie się w garść i wiecie, co należy powiedzieć, żeby ukryć prawdę, i wygłaszacie to niezmiernie przekonywająco, i nie drgnie na waszej twarzy żaden mięsień, ale – niestety – spłoszona pytaniem prawda w okamgnienie skacze z dna duszy w oczy i już wszystko stracone. Zostaje dostrzeżona, jesteście w potrzasku.”

16. Kaźń

„Słońce przepaliło tłum i popędziło go z powrotem do Jeruszalaim.”

17. Niespokojny dzień

„Za ogromnym biurkiem... siedział pusty garnitur i nieumoczonym w atramencie piórem wodził po papierze... Ubranie pogrążone było w pracy...”

      18. Pechowi goście

„Przysłano nam jesiotra drugiej świeżości.” „Druga świeżość to nonsens.”

„kryje się coś niedobrego w mężczyznach, którzy unikają wina, gier, towarzystwa pięknych kobiet i ucztowania. Tacy ludzie albo są ciężko chorzy, albo w głębi duszy nienawidzą otoczenia.”

„Kiedy ma pan zamiar umrzeć? Nikt tego wiedzieć nie może i nikogo nie powinno to obchodzić. … Też mi dwumian Newtona!”



nastąpi ciąg dalszy :)